najnowsze wiesci sa takie, ze niestety operacja bedzie dopiero w przyszly wtorek, takie maja przepelnienie. tylko pytanie to po co trzymaja po tydzien kazdego przed operacja..... moze tata jakos to wytrzyma. co drugi dzien ktos z nas go odwiedza wiec mam nadzieje ze da rade

operacja jutro rano, ok 9.00. trzymajcie kciuki.......

niecha27 napisał:

operacja jutro rano, ok 9.00. trzymajcie kciuki.......

Agnieszko, trzymam również kciuki...

Agnieszko, bądź dobrej myśli...
Nadal trzymam kciuki...
Pozdrawiam.

Aga walka i wiara ze sie uda innego wyjscia brak.
Obserwuj Tate po odłączeniu drenu nawet jak płyn klarowny.

Pozdrawiam

Wojtek

Wydaje mi sie ze tak. Tata mial podawany dozylnie mannitol i ketonal w razie bolu - dlatego nie liczylabym na to ze obrzek sam zejdzie bez lekow. A jak jest u Twojego Taty Agnieszko? bo jesli nie ma podawane nic na obrzek (raczej dozylnie niz doustnie dexamet.) to chyba tutaj jest sedno sprawy - Tata sie moze gorzej czuc lub czuc bez zmian tak jak przed operacja bo w dalszym ciagu obrzek nie zostal zlikwidowany
pozdrawiam, caly czas sie modle i wierze ze bedzie lepiej...
Agnieszko, jesli masz jakies informacje odnosnie stanu po operacyjnego (mr kontrolny pooperacyjny wynik hist-pat) to napisz prosze

jest bardzo dobrze :-)
i plaster suchy i nie ma temp.
i pol na pol z martwica :-)
jest super!

niecha27 w #1 z 25.08.2008 napisał:

Postanowiłam podzielić się z wami naszą historią choroby ......
.....analizując teraz całe te nasze zmagania stwierdzam, że..... także Pan Bóg wie co robi zsyłajac na nas różnego typu niepowodzenia, które później okazują się czymś pozytywnym.
Mam nadzieję, że nasza historia, mimo że nietypowa przyniesie komuś iskierkę nadziei.....
pozdrawiam, Aga.

Samograj tego samego dnia w #2 napisał:

Wiesz, rzeczywiście jest coś w tym, że Bóg prowadzi nas swoimi drogami, które na początku wydają się naszą klęską.... a okazuje się, że przysłowie "nie ma tego złego..." jest wciąż aktualne.

W Waszych słowach zawiera się nadzieja tegorocznego Bożego Narodzenia. On, Bóg Jezus Chrystus po to się narodził, byśmy my wszyscy żywi i nasi bliscy zmarli nie pomarli w grzechu. Dziękujemy Wam obojgu, za te słowa przywołane z okresu narodzin Koniczynki i pozdrawiamy Was, Waszych bliskich i pozostałych Userów, bardzo serdecznie.

Ewa i Jerzy

Kochani!
Na wstępie dziekuję Ani za to, że z mojego powodu zdecydowała sie wznowic forum.

Otóż nasza historia dobiegła końca....
Moj kochany tata  14 lutego, po 2 latach walki odszedł do wieczności...
To dla mnie i dla mojej rodziny cięzki czas, ale mimo to mam za co dziękować. Mimo wszystko moje prośby zostały wysłychane. Pamiętam jak tata zachorował  znalazłam w internecie informacje ze z ta choroba żyje się kilka miesięcy, a nielicznym dane jest przeżyć 2 lata. Wtedy prosiłam Boga żeby pozwolił tacie być wsród grona szcześliwców. Tak też się stało (tata zachorowal równo 2 lata temu, też na ostatki). Dzieki temu mogł być na ślubie syna i w ostatnich dniach swego życia utulic nowo narodzonego wnuka, czyli mojego syna.
Dziekuję wszystkim za pomoc i wsparcie w trudnych chwilach. Tym, którzy walczą zyczę zdrowia i siły do zmagania sie z chorobą. Tym zaś, których historia podobnie jak nasza się zakończyła życzę wewnętrznego spokoju i ukojenia w bólu.
Trzymajcie się ciepło, Aga

Niecha 27,też uważam,że pięknie napisane.Niech Twój Śp.tata odpoczywa w pokoju wiecznym.Patka