Znalazłam w końcu adres kliniki gdzie wykonają badanie na skierowanie.Ma być 25 września.Jestem na forach o tematyce glejaka już rok,od niedawna zaczęłam uczestniczyć w nim pisząc od czasu do czasu.Bardzo mi to pomaga bo wiem,że nie jestem sama.Tak naprawdę tylko tu mogę podzielić się swoimi zmartwieniami.Na razie nie mam powodów by panikować a sama postawa męża,który śmieje się i twierdzi,że choroba nie powróci napawa mnie optymizmem.Podziwiam go naprawdę.Wciąż jest bardzo aktywny zawodowo.Pracuje od rana do wieczora,nie reaguje na moje prośby by zwolnił.Dziś płaczem zmusiłam go by pojechał i zarejestrował się na badanie.Zrobił to z wielkim oporem,gdyż jak zwykle praca czeka.Może to i dobre podejście,zapomniec o tym co było,życ normalnie.Mimo wszystko pilnuję by dbał o sprawy zdrowotne,chociażby się reguralnie badał.To przecież nie grypa.Wiele razy rozmawiałam z nim o glejaku,myślę,że nie ma czego przed nim ukrywać,tak jak chciała jego rodzina.Oni uważają,że problem z głowy.A ja dzięki temu,że mówię mu o różnych przypadkach mam szansę zmobilizować go do myślenia więcej o sobie.Zależy mi by nasz roczny synek miał tatusia zdrowego i sprawnego.I wierzę,że jak się w porę zaatakuje chorobę można całkiem ją pokonać.Zastanawia mnie skąd takie choróbsko się bierze,skąd wzięło się u niego?Czytałam na temat pochodzenia glejaka i tak naprawdę trudno to ustalić.Czy taką chorobę można przekazać  w genach?Zaszłam w ciąże w momencie gdy choroba męża było już mocno zaawansowana.Czy teraz muszę martwić się jeszcze o dziecko?

Wg kilkunastu NIZALEŻNYCH lekarzy - GBM NIE DZIEDZICZY!!!!!!!!!

Czy nadal masz problemy z rejestracją/logowaniem - jesli tak to proszę o info na gg lub poprzez PW na forum prosalute.
Byłoby miło, gdybyś podzieliła się z nami dobrymi wieściami.