U ludzi, których uk³ad pokarmowy i wydalniczy funkcjonuj± nieprawid³owo, dochodzi do sta³ego zatrucia komórek, prowadz±cego do zmian chorobowych typowych dla procesu starzenia siê. Jest to przykra konkluzja badañ klinicznych. W Królewskim Towarzystwie Medycznym w Londynie przedstawiono listê 22 trucizn gromadz±cych siê w jelitach. Stanowi± one tylko czê¶æ zbadanych i zdefiniowanych, a niektóre z nich maj± silne dzia³anie truj±ce nawet w niewielkich stê¿eniach. S± to m.in.: fenol, amoniak, siarkowodór, kadaweryna, agmatyna, krezol, kwas mas³owy, botulina (toksyna jadu kie³basianego), muskaryna, tioglobina i inne. Wymienione toksyny przyspieszaj± proces starzenia siê i w konsekwencji powoduj± ¶mieræ.
Przedostaj±c siê do organizmu:
obci±¿aj± i os³abiaj± serce
s± przyczyn± zmarszczek, skaz, blado¶ci
odpowiadaj± za: plamy w±trobowe, ³uszczycê, nieprzyjemn± woñ cia³a, podra¿nienia skóry oraz problemy dermatologiczne
powoduj± problemy p³ucne i przykry zapach z ust
powoduj± bolesno¶æ, zesztywnienie i choroby stawów
powoduj± os³abienie i przedwczesne zmêczenie miêsni (brak kondycji)
przenikaj±c do centralnego uk³adu nerwowego zaburzaj± psychikê co powoduje depresjê, lêki oraz psychiczne starzenie siê
Zdrowie naszego organizmu w wielkim stopniu zale¿y od pracy i kondycji jelit. A to dlatego, i¿ s± one miejscem absorpcji substancji od¿ywczych z miazgi pokarmowej, ale te¿ niestety sk³adników toksycznych. Niewiele osób wie, ¿e stany zapalne, niedokrwienie i z³ogi powstaj±ce w okrê¿nicy maj± kolosalny wp³yw na organy takie jak: serce, w±troba, nerki itp.
Od lat zachwalane i reklamowane s± sposoby odm³adzania i odchudzania, mno¿± siê diety-cud ³udz±ce, i¿ zdrowie mo¿na posi±¶æ kupuj±c coraz dro¿sze i bardziej wymy¶lne preparaty. Nic bardziej mylnego – zdrowie jest w naszych rêkach! Mo¿emy leczyæ siê w domu bez ca³ego arsena³u chemicznego, stosuj±c naturalne, nieinwazyjne sposoby medycyny naturalnej, korzystaj±c z ³atwo dostêpnych sk³adników. Najczê¶ciej opieraj± siê one na tysi±cletnich tradycjach bliskiego i dalekiego Wschodu pomijanych przez nowoczesn± medycynê.
Doktor J.H.Tilden znany z 68-letniej! praktyki lekarskiej, przeciwnik leczenia samozatruæ lekami pisze tak: „W trakcie przemiany materii dochodzi do wytwarzania siê nowych komórek jak i rozk³adu starych. Produkty uboczne roz³o¿onej tkanki s± toksyczne i w normalnych okoliczno¶ciach wydalane z organizmu z taka sam± szybko¶ci± z jak± powstaj±. Je¶li z jakiego¶ powodu poziom energii organicznej jest zaburzony – np. przez fizyczne lub psychiczne obci±¿enia, lub z³e nawyki – dochodzi do ogólnoorganicznego os³abienia. Wydalanie zostaje ograniczone i toksyczne zwi±zki pozostaj± we krwi. Gromadzenie siê toksycznych zwi±zków trwa, póki przez usuniêcie przyczyn os³abienia nie przywróci siê normalnej szybko¶ci i sprawno¶ci wydalania. Tak zwana „choroba” jest naturaln± prób± wydalenia toksycznych zwi±zków z krwi.” Mo¿na powiedzieæ, ¿e niew³a¶ciw± diet± sami stwarzamy wspania³e ¶rodowisko dla nadmiernych procesów gnilnych i fermentacyjnych, których produkty uboczne w postaci toksyn zatruwaj± stopniowo wszystkie organy naszego cia³a. Id±c dalej mo¿na zaryzykowaæ (i nie bêdzie to du¿e ryzyko) twierdzenie, ¿e „kiedy jelita s± czyste - nasze cia³o jest zdrowe”, a my mo¿emy cieszyæ siê ¿yciem.
Istnieje kilka rodzajów oczyszczania. Do jednego z nich nale¿± ró¿nego rodzaju posty.
W¶ród ich zwolenników istniej± ró¿ne szko³y. Od postów bardzo drakoñskich (daj±cych chyba najszybsze, najbardziej widoczne efekty) polegaj±cych na ca³kowitym wyrzeczeniu siê pokarmów sta³ych na rzecz wody i zió³, poprzez posty p³ynnego od¿ywiania oparte na sokach warzywnych, do postów ³agodnych opartych na oczyszczaj±cych sokach owocowych. Zalecane s± równie¿ ró¿ne czasy trwania zale¿ne od kondycji poszcz±cego, pory roku (krótsze w zimie, d³ugie w lecie) i fazy ksiê¿yca (najlepiej wple¶æ w post noc z pe³ni± ksiê¿yca). W literaturze znajdziemy wskazania od 1-dniowego poprzez 3, 7, 10, 14-sto dniowy, a¿ do 24-ro czy 40-sto dniowego postu. Wspomniane powy¿ej diety (posty) maj± jedn± cechê wspóln±, otó¿ nie mog± obej¶æ siê bez konieczno¶ci oczyszczenia jelit przed w³a¶ciwym ich rozpoczêciem lub te¿ oczyszczanie przeprowadza siê przez ca³y okres ich trwania. Robi siê to za pomoc± soli glauberskiej i k±pieli wewnêtrznej zwanej potocznie lewatyw±.
Zatrzymajmy siê przez chwilê przy lewatywie. Choæ niektórzy specjali¶ci twierdz±, ¿e mo¿e ona prowadziæ do zniszczenia zdrowej mikroflory trzeba przeciwstawiæ temu twierdzenie, ¿e przy trybie ¿ycia jaki prowadzimy i ilo¶ci leków jakie spo¿ywamy (przede wszystkim antybiotyków) znalezienie cz³owieka ze zdrow± mikroflor± graniczy z cudem. Znany lekarz N.W. Walker, który ¿y³ 106 lat, a przez 50 u¿ywa³ lewatywy zwyk³ mawiaæ: „ ...nie ma prostszego i bardziej skutecznego ¶rodka oczyszczaj±cego cz³owieka od wewnêtrznych brudów ni¿ lewatywa, a osoby które s± jej przeciwne, w³a¶nie potrzebuj± lewatywy najbardziej...”. Staro¿ytni (nie tylko wschodu) u¿ywali lewatywy w celu utrzymania higieny. W manuskrypcie „¦wiêtej Ewangelii Jezusa Chrystusa wed³ug ¦w. Jana” uzdrawiacz zwraca siê do chorych: „ ...popro¶cie Matkê-Ziemiê o pomoc, trzech sprzymierzeñców: Anio³a-Wodê, Anio³a-Powietrze, Anio³a-¦wiat³o. Jako pierwszy przyjdzie z pomoc± Anio³-Woda. Znajd¼cie du¿± dyniê z wydr±¿on± ³odyg± o wzro¶cie cz³owieka, oczy¶æcie j± wewn±trz, nape³nijcie wod± z rzeki ogrzanej s³oñcem. Powie¶cie dyniê na drzewie, a chylcie g³owê nisko do ziemi. Módlcie siê do Matki-Ziemi, ¿eby wybawi³a Was „od grzechów”, które pope³nili¶cie z ob¿arstwa. Kiedy woda, op³ukawszy jelita, z Was wyjdzie, zobaczycie na w³asne oczy, poczujecie w³asnym nosem, bêdziecie mogli dotkn±æ w³asnymi palcami, jakie ohydne brudy nosili¶cie w sobie. Jak mo¿e byæ wasze cia³o zdrowym, a rozum nieotumanionym? I tak postêpujcie ca³y tydzieñ, powstrzymuj±c siê przed sytym jad³em. Dopiero wtedy poznacie, jakie to szczê¶cie ¿yæ w czystym ciele.” I choæ dla wielu zabieg taki wydaje siê byæ wstrêtnym (choæ nie odczuwaj± wstrêtu utrzymuj±c w sobie gnij±ce kamienie ka³owe), pod gro¼b± interwencji chirurga b±d¼ ¶mierci szybko decyduje siê na jego stosowanie. Jak podaje literatura lewatywê mo¿na (a nawet trzeba) wykonaæ dodaj±c do wody ró¿ne sk³adniki, np. sok z cytryny, który zakwaszaj±c zasadowe ¶rodowisko sprzyjaj±ce fermentacji i gniciu, hamuje je i niszczy bakterie chorobotwórcze, stymuluj±c funkcjonowanie korzystnej mikroflory. Innym „dodatkiem” lewatywy mo¿e byæ kawa, która odpowiednio przygotowana aktywizuje b³onê jelita grubego, usuwa toksyny, stymuluje pracê w±troby i pêcherzyka ¿ó³ciowego, a „podana” w ten sposób nie dzia³a szkodliwie na uk³ad nerwowy, nie wyp³ukuje wapnia i nie niszczy witamin z grupy B.
Warto jest zadbaæ o prawid³ow± dietê, poniewa¿ procesy zatruwania organizmu mog± byæ spowodowane równie¿ przez wysokogatunkow±, zdrow± ¿ywno¶æ przy nieprawid³owym jej zestawieniu. NIE WOLNO ³±czyæ pokarmów energetycznych z budulcowymi. Natomiast jedne i drugie mo¿na, ba nawet trzeba ³±czyæ z pokarmami os³onowymi.
W uproszczeniu mo¿na powiedzieæ, ¿e pokarmy energetyczne to wszystko co s³odkie: s³odkie i kwa¶ne owoce, naturalne s³odziki (miód, melasa, syrop klonowy), skrobia warzywna (ziemniaki, groch, fasola, soczewica), skrobia zbo¿owa (pszenica, jêczmieñ, ¿yto, ry¿, kukurydza).
Pokarmy budulcowe – to bia³ko: orzechów (w³oskie, laskowe, pistacjowe, nerkowca, migda³y), ro¶lin str±czkowych (soja, tofu), zbó¿ (kie³ki zbo¿owe), mleka (mleko, ser ¿ó³ty i bia³y, jogurty, kefiry), miêsa (wieprzowina, wo³owina, baranina, wêdliny), ryb (wszystkie ryby, wszystkie jaja, ikra).
Pokarmy os³onowe – warzywa nieskrobiowe: marchew, burak, brukselka, kapusta, kalafior, cykoria, sa³ata, broku³y, szpinak, cebula, czosnek, papryka, ogórek, fasolka szparagowa, rzodkiew itp.; t³uszcze ro¶linne – oliwa z oliwek, oleje: rzepakowy, lniany, s³onecznikowy, sezamowy.
Ma³y przyk³ad - je¶li zjemy: chleb z wêdlin±, ziemniaki z miêsem, pierogi czy pizzê (czyli to co w naszym jad³ospisie powszechne) dojdzie do wzajemnego hamowania, tudzie¿ znoszenia siê procesów trawiennych. Skrobia (ziemniaki) do trawienia potrzebuje zasadowych soków trawiennych, bia³ko (miêso) potrzebuje kwa¶nej wydzieliny. Kiedy oba pokarmy spotkaj± siê, w ¿o³±dku dojdzie do neutrualizacji wydzielonych soków trawiennych i zablokowania procesu trawienia. Nie strawiona tre¶æ ¿o³±dkowa przesunie siê a¿ do jelit gdzie zalegnie w postaci z³ogów i kamieni jelitowych. A to ju¿ prost± drog± prowadzi do samo zaka¿ania siê organizmu.
Na koniec kilka generalnych zasad dotycz±cych prawid³owego od¿ywiania siê:
nale¿y unikaæ spo¿ywania posi³ków bezpo¶rednio przed snem, gdy¿ zmusza to organizm do ca³odobowej pracy i sprzyja chorobom uk³adu trawiennego.
nie wolno piæ p³ynów podczas jedzenia oraz bezpo¶rednio po posi³ku, poniewa¿ rozcieñczaj± kwasy ¿o³±dkowe.
nie wolno po³ykaæ kawa³ków jedzenia - nale¿y dok³adnie prze¿uwaæ
nale¿y unikaæ potraw o skrajnych temperaturach, poniewa¿ uszkadzaj± ¶luzówkê (optymalna temperatura to 35 – 40 stopni).
ograniczyæ spo¿ywanie miêsa do 100g dziennie – w klasztorze Szaolin skazani na ¶mieræ byli karmieni wy³±cznie miêsem – umierali po ok. 2 miesi±cach...
ograniczyæ lub ca³kowicie zaprzestaæ spo¿ywania mleka – ¿aden ssak nie pije mleka w wieku doros³ym!!! tym bardziej mleka zwierz±t innego gatunku– mleko w kwa¶nym ¶rodowisku ¿o³±dka „¶cina siê” powoduj±c problemy w trawieniu, najlepiej spo¿ywaæ je w formie sfermentowanej jako jogurty, kefiry czy ma¶lanka
po³owa spo¿ywanych potraw powinna byæ surowa: warzywa, owoce, nasiona, surówki
nie kupowaæ i nie odkrawaæ popsutych powierzchni z zepsutej ¿ywno¶ci – psuj±cy siê produkt jest ca³y zara¿ony procesem gnicia i wolnymi rodnikami
spo¿ywaj±c produkty wysokokaloryczne: orzechy, zbo¿a, nasiona, t³uszcze (g³ównie pochodzenia zwierzêcego) nale¿y ³±czyæ je z du¿± ilo¶ci± ro¶lin li¶ciastych
spo¿ywaj±c miêso, mleko, jaja i inne produkty bogate w bia³ko nale¿y zaplanowaæ przynajmniej 6-cio godzinn± przerwê w jedzeniu, poniewa¿ bia³ko trawione jest najd³u¿ej
ograniczyæ spo¿ywanie t³uszczy do 30g dziennie
S± to zasady generalne, jednak nale¿y je wprowadzaæ zgodnie ze swoim przekonaniem, zegarem biologicznym, dobieraj±c tempo i czas metod± „drobnych kroczków”. Warto siêgn±æ po literaturê fachow±, wybieraj±c „swoj± drogê”. A przede wszystkim zachowaæ umiar i porz±dek w przemeblowywaniu swego sposobu bycia.
Smacznego d³ugiego ¿ycia!
¿yczy Krzysztof KowalskiJ
Bibliografia:
M. Tombak: Czy mo¿na ¿yæ 150 lat? Firma Ksiêgarska Serwis, £ód¼ 2003
E. Foley: B±d¼ anio³em swojego ¿ycia. Ravi, £ód¼ 2003
D. Fedorowska: Uzdrawiaj±ca si³a oczyszczania. Colonica, Wroc³aw 2001
N.W. Walker: Jak siê odm³odziæ. Comes, Warszawa 1997
K. Marsden: Jak ³±czyæ ró¿ne pokarmy. Ksi±¿ka i wiedza, Warszawa 2000
J. Hilden: Toksemia... Interspar, Warszawa
Offline