Brak zysku z leku, wiĂŞc wirus walczy z nowotworem

tÂłumaczenie z:
http://www.portsmouth.co.uk/health/No-p … 3984068.jp

kopia na:
http://apoptoza.info/clomipramine-przec … t-o-7-lat/

Naukowcy muszÂą zaadaptowaĂŚ wirus Âżeby walczyĂŚ z guzami mĂłzgu – poniewaÂż firmy farmaceutyczne nie chcÂą inwestowaĂŚ pieniĂŞdzy w tani lek ktĂłry pomaga pacjentom dÂłuÂżej ÂżyĂŚ.

Zespó³ badawczy na University of Portsmouth pracowa³ nad anty depresantem clomipramine (Anafranil), który jest w u¿yciu klinicznym jest od 1960r.



Lek ten moÂże byĂŚ efektywny przeciwko guzom mĂłzgu, jako Âże przechodzi barierĂŞ krew-mĂłzg i umoÂżliwia indukcjĂŞ apoptozy w przeciwieĂąstwie do atakowania DNA.


ÂŚredni czas przeÂżywalnoÂści w przypadku zÂłoÂśliwych guzĂłw mĂłzgu leczonych konwencjonalnÂą resekcjÂą, radioterapiÂą lub chemioterapiÂą wynosi tylko 12 miesiĂŞcy.

Ale niektĂłrzy pacjenci leczeni clomipramine przeÂżywali nawet 7 lat prowadzÂąc dobry standard Âżycia.

Anegdotyczne badania przeprowadzone wÂśrĂłd 300 pacjentĂłw w wielkiej Brytanii, USA i Australii wykazaÂły, Âże czas przeÂżycia zostaÂł wydÂłuÂżony przez ten lek, w³¹czajÂąc znanego Angielskiego krykiecistĂŞ Alan’a Igglesden’a, ktĂłry zaÂżywaÂł lek przez 4 lata.

Ale pomimo sukcesu Âżadna firma farmaceutyczna nie chcĂŞ inwestowaĂŚ pieniĂŞdzy w badania kliniczne poniewaÂż clomipramine nie moÂże byĂŚ opatentowany przez co jest tani.

Lider zespoÂłu badawczego, Profesor Geoff Pilkington, powiedziaÂł „ NaprawdĂŞ zmierzamy do nikÂąd prowadzÂąc badania nad tym lekiem. ByÂł poza zasiĂŞgiem patentu przez wiele lat. Nie jest on niczyjÂą wÂłasnoÂściÂą intelektualnÂą. I nie ma Âżadnej wartoÂści dla firm, na ktĂłrej mogÂły by one zrobiĂŚ pieniÂądze.

„A NHS lubi przechodziĂŚ przez proces pracy w laboratorium, badania na zwierzĂŞtach, badania toksycznoÂści i badania kliniczne, zanim zdecydujÂą nad wyborem danego leku, a to moÂże kosztowaĂŚ miliony.”

W wyniku tego zespó³ pracujê nad now¹ terapi¹ genow¹ która bêdzie u¿ywaÌ wirusa, który umo¿liwi dostarczenie fragment DNA, który bêdzie wywo³ywa³ ten sam efekt co lek.

Profesor Pilkington powiedziaÂł: „ Metoda ta pod¹¿a za tymi samymi podstawami dziaÂłania i procesu, ale jest znacznie bardziej skomplikowana i bĂŞdzie wymagaÂła znacznie wiĂŞcej badaĂą i testĂłw”

Florence Palmer rzeczniczka agencji rz¹dowej Medicines and Healthcare products Regulatory Agency, powiedzia³a, ¿e ¿eby lek móg³ byÌ szeroko wypisywany przez NHS, firma farmaceutyczna musi zakwalifikowaÌ siê na rozszerzenie licencji oryginalnego leku i do tego do³¹czyÌ dane z kosztownych badaù klinicznych.

PoszczegĂłlni lekarze mogli by wypisywaĂŚ lek, ale byli by odpowiedzialni jeÂśli coÂś by poszÂło nie tak.

Pani Palmer powiedziaÂła „Jest to decyzja komercyjna, poniewaÂż pod koniec dnia muszÂą oni przedstawiĂŚ dane ktĂłre  pokazujÂą, Âże lek jest efektywny i wnosi korzyÂści przewyÂższajÂące ryzyko.”

Richard Ley, rzecznik The Association of the British Pharmaceutical Industry, powiedziaÂł „Tworzenie leku moÂże kosztowaĂŚ okoÂło 500 milionĂłw funtĂłw” Jest to niezmiernie drogi biznes.”

„Firmy ktĂłre zgÂłaszajÂą raporty swoim udziaÂłowcom muszÂą zdecydowaĂŚ, czy przyniesie to rozsÂądnÂą korzyœÌ. JeÂśli jest to lek bez patentu to jest on warty kilka szylingĂłw.

„Firmy farmaceutyczne muszÂą robiĂŚ pieniÂądze, Âżeby przetrwaĂŚ. To sÂą surowe fakty”.

Ostatnio edytowany przez Crono5 (2010-01-03 12:08:04)