W ci¹gu ostatnich lat doros³am niesamowicie, w ci¹gu ostatnich 5 miesiêcy zmieni³¹m sie niesamowicie. I sama to czuje. I nie wiem co mam tu napisac.
ÂŻe jestem rozdarta, Âże chwytam siĂŞ kaÂżdej deski ratunku, Âżeby pomĂłc nie tyle sobe, ile osobie cholernie dla mnie waÂżnej, ktĂłra twierdzi Âże nie powinnam byĂŚ przy Nim, kiedy nie czuje siĂŞ mĂŞski jako facet, przez to ,Âże nie moÂże daĂŚ mi "normalnej" rodziny, zapewniĂŚ "normalnego"Âżycia, Âże nie pozwoli na to, zeby dzieci kiedys patrzyly na to jak trzeba wymieniaĂŚ pieluchy tacie , bo nie jest sam w stanie wstaĂŚ z ÂłoÂżka. Nie chce mnie w to wciÂągaĂŚ. Tylko ze ja juz w tym jestem. Strasznie mocno w tym jestem. Mimo,Âże jeszcze pol roku temu nie mialam o Glejakach zielonego pojecia, gdyby mi poweidziano,Âże zakocham siĂŞ na zabĂłj w chorym facecie, z ktĂłym bede wiedziala ze wlasnie tak, to wlasnie z nim chce byc. I jesli bedzie potrzeba to bede mu mymieniala te pampersy, popupkaÂłabym go mocno w czoÂło.

nie caÂłe 2 lata temu zmarÂła najwaÂżniejsza osoba w moim zyciu, a wÂłaÂściwie osĂłbka. Malutka, sÂłodziutka dziecinka nie miala roczku jak poszÂła do Tego Na Gorze. Moja maÂła siostrzenica, za ktĂłra oddaÂłabym zycie.
Rok po Âśmierci Kukuli, zaczynam siĂŞ spotykac z chlopakiem, przystojnym, wysportowanych, kochanym, uroczym, z sercem na dÂłoni. I glejakiem w gÂłowie.
PoczytaÂłam o tym troche, ale osoba ktĂłra zupeÂłnie nie wie od ktĂłrej strony ugryŸÌ temat i jak sie do tego zabraĂŚ, nawet jak czyta to nie za bardzo wie o czym. Przynajmniej ja tak mialam. WiĂŞc On bardzo cierpliwie i powoli mi wszystko tÂłumaczy, tÂłumaczy mi do tej pory. TÂłumaczyÂł wtedy gdy Jego mama , Jego Dama umieraÂła na to samo. Na Glejaka. W miĂŞdzy czasie On ten Moj mial operacje. Wszystko byÂło Âświetnie, operacja sie udaÂła "Guz w 100% usuniĂŞty". Idealnie, szybko sie wykaraskaÂł, po niecaÂłym tygodniu byÂł juÂż w domu. ByÂło tylko jedno ale. W histopatologii wyszÂła II. Na szczescie po 5 dniach zostaÂło to zdementowane. Lekarz "po prostu siĂŞ pomyliÂł". Dzieki Bogu wyszÂła jedynka. CHURA! Mamy sukces. Niestety w miedzy czasie zmarÂła Mama, co Jego tego Mojego, przybiÂło niesamowicie. Najgorsze byÂło, jest, to Âże On nie pozwala sobie cierpieĂŚ z tego powodu. Wie,Âże Mama chciala aby byÂł dzielny i szczĂŞsliwy. I tak strasznie chce byc dzielny, Âże odnosze wrazenie ze topi sie w tym smutku i ÂżaÂłobie.  W miĂŞdzy czasie, pojechaÂł na rehabilitacje, operacja byÂła przeprowadzana przez prawa pó³kulĂŞ mó¿dÂżku, co doprowadziÂło do ataksji przwej strony ciaÂła. Ale moim zdaniem nie jest tragicznie. Ma problem z precyzyjnymi ruchami, tak, ale si³ê miĂŞÂśniowÂą zachowaÂł, i na prawde wierzyÂłam, i wierze nadal, Âże mu sie to cofnie, moÂże nie w 100%, ale przeciez sie cofnie... Jego doprowadza to do szaÂłu. Ambitny perfekcjonista z Niego 
Potem podró¿ do Gliwic - "og³oszenie wyników" , okaza³o siê ze zonk. Lekarze wcale nie usuneli calego guza a tylko 40%, ale za to usuneli czesc 4 pnia mozdzku, przez Co Ten On Moj, nie wróci do pe³nej sprawnoœci. A ch³op z niego jak d¹b.
i wtedy tak na prawde siĂŞ zaczeÂło. ÂŻe nie powinno mnie byĂŚ, Âże powinnam zaÂłoÂżyĂŚ "normalnÂą" rodzine z "normalnym" meÂżczyznÂą. ÂŻe nie bĂŞde mu za kilka-kilkanaÂście lat zmieniaÂła pampersĂłw, a on nie da mi dzieci, bo nie bĂŞdzie "przenosiÂł" tego dalej.
Nie wiem jak Go zapewniaĂŚ, Âże bĂŞdĂŞ, zostane, Âże nie odejdĂŞ.
Ale On ciÂągle swoje. I potrafie zrozumieĂŚ Jego myÂślenie. Nie chce zebym po raz kolejny przeÂżywaÂła ÂśmierĂŚ bliskiej osoby, tym bardziej Âże wie, Âże po Âśmierci Kukuli miaÂłam duÂże problemy ze soba.
Nie wiem jak mam Go pociesza i jak tÂłumaczyĂŚ, tym bardziej Âże uparta z Niego bestia.

Za kaÂżdym razem gdy toczy sie taka dyskusja miĂŞdzy nami, powtarza " od jakiegos czasu czytasz Koniczynke. Wejdz sobie tam, gdzie ludzi opisujÂą co siĂŞ znimi dziejĂŞ po Âśmieci bliskich, po tym jak patrzyli na ich smierĂŚ. I zobaczysz czego nie chce ÂżebyÂś przeÂżywaÂła".


I bÂądÂź tu czÂłowieku mÂądry.

Warto robiĂŚ maÂłe dobro. Nawet takie, ktĂłre zdaje siĂŞ byĂŚ przez nikogo nie zauwaÂżone. CzyniÂąc je, warto ryzykowaĂŚ wszystkim, jak te osoby nie wymienione z imienia i nazwiska z dzisiejszej Ewangelii (Mk 6, 34-44), ktĂłre oddaÂły ApostoÂłom swoje chleby, ryzykujÂąc, Âże same bĂŞdÂą gÂłodne, aby Jezus mĂłgÂł nimi nakarmiĂŚ 5 tys mĂŞÂżczyzn. MaÂłe dobro, powierzone, uczynione ludziom tylko BĂłg potrafi przemieniĂŚ w coÂś wielkiego.

Lufka napisał:

"Trudne chwile w Âżyciu, choĂŚ tego przewaÂżnie nie rozumiemy, buntujemy siĂŞ.... SÂĄ PRZYDATNE dla dalszego rozwoju...."  - w pewnym sensie jestem w stanie to zrozumieĂŚ, tylko trudno wytÂłumaczyĂŚ 23lateniemu chÂłopakowi, Âże widocznie coÂś w tym jest, ze to wszystko ma jakiÂś cel. PrzecieÂż nie moÂże byĂŚ caÂły czas pod gĂłrkĂŞ. Ja tÂą nadziejĂŞ mama, wiarĂŞ, i serce gotowe do walki o Niego i dla Niego, ale przecieÂż najwazniejsze jest, Âżeby On teÂż w to wierzyÂł. WierzyÂł w cuda, miaÂł nadziejĂŞ i wiarĂŞ.

ON chce Ciebie chroniæ, ale CZY TO JEST METODA? Wybieraæ samotno¶æ, izolacjê, gdy Bóg przychodzi z cudownym darem w postaci drugiej tak oddanej osoby? ODRZUCIÆ TAKI DAR???!!!
A nie lepiej przyj±æ tê MI£O¦Æ i TRWAÆ, póki czas? Zapomnieæ o chorobie, troskach... po prostu ¿yæ... Wiem, ¿e to bardzo trudne, ale NIE NIEMO¯LIWE... I nie jest to zak³amywanie rzeczywisto¶ci, bynajmniej- gdzie¶ w zakamarkach ¶wiadomo¶ci bêdzie siê czai³ strach...ale...NIE NALE¯Y Z NIM WALCZYÆ - NALE¯Y GO OSWOIÆ!!!
(niby to samo, ale walka wymaga wysiÂłku, a oswajanie nie odbiera siÂł...)
Je¶li siê bardzo chce, je¶li siê KOCHA... UDA SIÊ!
UmrzeÌ w ramionach ukochanej osoby- to wielkie szczêœcie (kiedy ona-œmierÌ nadejdzie NIKT NIE WIE... mo¿e baaaardzo póŸno).

"- Co siĂŞ dzieje z czÂłowiekiem, kiedy pĂŞka mu serce?
- Nic. Zupe³nie nic. Przecie¿ ¿yjê, pijê herbatê, biorê prysznic, czytam ksi¹¿ki, czasem nawet siê uœmiecham... Z tym, ¿e ka¿da z tych czynnoœci nie ma najmniejszego sensu, rozumiesz?"

Mam wraÂżenie ,Âże ten cytat idealnie opisuje Tego Mojego.

Ten cytat teÂż pasuje do Ciebie, zobacz poniÂżej:

Chcê mu dac szczêscie, obojêtne ile mia³oby to trwaÌ. Kiedy on bêdzie chocia¿ troszkê szczêsliwy, ja te¿ bêdê. Przecie¿ o to tu chodzi. Razem z druga osob¹ przychodzi do nas szczêœcie, wiara, nadzieja, mi³oœÌ i powód dla którego warto walczyÌ. Bo Kochamy. Nawet za cenê póŸniejszego cierpienia. I tego chce, ale gdy tylko jedna strona tak na to patrzy, podczas gdy druga usi³uje siê odnaleŸÌ w ca³ej sytuacji brodz¹c przy tym w cierpieniu, chorobie i ¿a³obie, nie jest ³atwo.

ÂŻyjesz, pijesz herbatĂŞ (...) z tym, Âże kaÂżda z tych czynnoÂści nie ma sensu bez NIEGO, PRAWDA?

SztukÂą wielkÂą jest odnajdywanie sensu w drobiazgach...
SztukÂą wielkÂą jest ÂżyĂŚ tak, jakbyÂśmy mieli jutro umrzeĂŚ - a w sumie... nie znamy dnia ani godziny, nie wiemy KTO PIERWSZY!
ÂŻyjemy statystycznie... i... budzimy siĂŞ lub bliscy budzÂą siĂŞ z rĂŞkÂą w nocniku z pytaniem: DLACZEGO JA, DLACZEGO ON/ONA/ONO?
Bo takie jest Âżycie- peÂłne niespodzianek.
Czy smieræ partnera/mê¿a/dziecka/rodziców/przyjació³ boli inaczej w zale¿no¶ci od momentu, kiedy oni odchodz±? ZAWSZE BOLI TAK SAMO - jedynie próbujemy sobie zracjonalizowaæ na swoj± korzy¶æ inny moment/ naszym zdaniem lepszy - NIE MA LEPSZYCH MOMENTÓW NA UMIERANIE!!!
Powinno byĂŚ... po kolei od najstarszego do namÂłodszego pokolenia i... w okreÂślonym, sÂłusznym wieku, ale TAK NIE JEST!
I NIE JEST ÂŁATWO PO STRACIE... Ale... CZAS LECZY RANY.

UMAR£ KRÓL! NIECH ¯YJE KRÓL! (to dotyczy g³ównie partnerów/ przyjació³... gorzej z rodzicami, dzieæmi....) - tak by³oby najlepiej....ale czêsto d³ugo nie dajemy sobie szansy na NOWE ¯YCIE, taplaj±c siê w ¿a³obie bez koñca!!!
JA DZI¦ MOGÊ POWIEDZIEÆ ---> JESTEM SZCZʦLIWA, choæ straci³am Ojca, Mê¿a, Brata stryjecznego, Przyjaciela i Kolegê/S±siada... choæ musia³am walczyæ o dziecko z powodu jej za³amania po ¶mierci Taty. Jestem szczê¶liwa i... bogatsza o do¶wiadczenia, wiêcej potrafiê, wiêcej ogarniam... Bardziej i pe³niej ¿yjê... jestem samodzielna, niezale¿na...

Nie tylko TEN TWÓJ ma pod górkê.
DziÂś przeczytaÂłam na stronie KrzyÂśka taki wpis w KsiĂŞdze GoÂści:

Karina napisał:

ANIU WYRAZY WSPÓ£CZUCIA.JA WALCZY£AM O SWOJEGO MʯA 17 MIESIÊCY -OSTRA BIA£ACZKA SZPIKOWA,UDANY PRZESZCZEP I .....POWIK£ANIA .ZMAR£ 29.02.2012 A 30 CZERWCA 2011 DOWIEDZIA£AM SIÊ ¯E MAM GLEJAKA I W NAJLEPSZEJ OPCJI 10 MIESIÊCY ¯YCIA TYLE TYLKO ¯E SWOJ¡ CHOROB¡ NIE MOG£AM OBARCZYÆ JESZCZE RODZINY. NA SZCZʦCIE RO¦NIE BARDZO WOLNO A POLSCY LEKARZE POMYLILI SIÊ I NIE BY£ TO IV STOPIEÑ Z£O¦LIWO¦CI TYLKO II. CZASAMI ZASTANAWIAM SIÊ ILE CZ£OWIEK JEST W STANIE ZNIE¦Æ I WYTRZYMAÆ PSYCHICZNIE . TERAZ JESTEM W TRAKCIE CHEMII. GDYBY NIE MOJE DZIECI TO JU¯ DAWNO PODDA£ABYM SIÊ. POZDRAWIAM I TRZYMAJ SIÊ