Czytam czytam i własnym oczom nie wierze.
Jak ona to zrobiła ?
W głowie mi sie to nie mieści.

Aniu doczytałam, że i noga w gipsie   

Trzymajcie sie kochani, wiem, że to trudne   

Satelita - masz rację, chyba u Anki nadszedł czas wykrzyczenia całej złosci na ten swiat! na to co sie stało
Ania, idzie nowy rok, nowe nadzieje, nowe perspektywy, idzie po prostu ku lepszemu !

Sorry, że dopiero teraz....
Kochane.....strasznie żal......

Sat..... jak przeczytałam o eutanazji Włoszki, bedącej w śpiączce, która postanowiono uśmiercić stopniowo ograniczając podawanie jedzenia, to aż mi wszystko sie zjeżyło...przecież Krzyśkowi w sposób nagły odebrano jedzenie (bo zabrakło)...ociągano się z załatwieniem żarcia z chirurgii od piątku do poniedziałku, a we wtorek umarł..... w dodatku miał wysoka goraczkę, więc odcięcie podawania białka było .....sami sobie dopowiedzcie....może niektórym osobom, trudno jest zrozumieć, że osobę w stanie wegetatywnym można kochać i opiekować się Nią i radzić sobie z takim "balastem" .... czy przypadkiem, Ktoś za mnie nie zdecydował, że lepiej będzie jak Krzysiek umrze??? Może chciano mnie odciążyć..WBREW MOJEJ I KRZYŚKA WOLI - KRZYSIEK CHCIAŁ BYĆ ROSLINKĄ, BRAŁ TO POD UWAGĘ, ale niektórzy sa tak zafiksowani, że nie potrafia tego pojąć....
Wspomniany artykuł potwierdził moje przypuszczenia.... odcięcie odzywiania prowadzi do śmierci !!!!

A JUTRO NASZA 26 ROCZNICA ŚLUBU!!!!!
Poprzednią spędziłam z przyjaciółmi, którzy zawieśli mnie do Poronina, a potem na Krzeptówki, bo tam zamówiłam mszę z okazji 25 rocznicy naszego ślubu...KRZYŚ MIAŁ WTEDY LAMPY!!!

Wydaje mi się, że mam do spełnienia wazna misję.... Trzeba nagłośnić sprawę cichej eutanazji jaka ma miejsce w niektorych  szpitalach.... a może jest to zjawisko masowe???

Obecny konsumpcjonizm wyrzuca poza margines osoby NIEPEŁNOWARTOŚCIOWE, UPOŚLEDZONE, W STANIE WEGETATYWNYM...
Ludziom nie mieści sie w głowie, że opieka nad takim chorym może przynosić satysfakcję i spełnienie, że "roślinkę" można kochać, pielęgnować...a jeśli te wyspy świadomości rzeczywiście istnieją (a śmiem twierdzić, że tak, bo lekarze mówili, że Krzyś jest nieprzytomny, a my nawiązywaliśmy z nim kontakt...bo , przecież ściśnięcie ręki, kilkakrotne,na naszą prosbę, nie mogło być nic nie znaczącym odruchem) to miłość jaka chory otrzymuje może go uzdrowić, wybudzić....
Przecież na tydzień przed śmiercią Krzysiek miał konsultacje w Sosnowcu - TK nie wykazało guza, ani ropnia, nawet lozy pooperacyjnej nie było.
Dr Sikora powiedział: bierzcie Go do domu i leczcie MIŁOŚCIĄ, bo mózg, choc jest zdegenerowany, już sie regeneruje.....
I chcieliśmy wziąć...wszystko czekało na Krzysia - łózko rehabilitacyjne, ssak, koncentrator tlenu i moja przyjaciółka, pielegniarka zajmująca sie cięzko chorymi....
Nawet miałyśmy opcję, co zrobimy, jeśli nie uda sie założyć sondy, a nie bedzie można karmić przez centralne wkłucie - miałyśmy Krzysia odżywiać lewatywami... to też sposób na przyswojenie składników odżywczych.... to miał być tymczasowy sposób karmienia, na wypadek, gdyby trzeba było czekać na inną drogę podania pożywienia....
Cóż, nie wypisano Krzyśka, bo chciano jeszcze go podleczyć.... w efekcie rażących zaniedbań ( za takie też uważam stosowanie okładów z lodowatej wody, przy gorączce ok. 40 stopni - przecież to każdy głupi wie, że okłady mają się minimalnie róznić od temperatury chorego... to ma być stopniowe ochładzanie, a nie powodowanie skurczu naczyń z powodu szoku jakim jest zbyt niska temperatura- a teściowa była świadkiem jak pielęgniarka wyciągała okłady z lodówki....SZOK!!!) i w efekcie tych rażacych zaniedbań moj Krzysiek umarł.
A ja w tym czasie siedziałam w domu, bo zakazano mi się pojawiać na oddziale (grypa)...i tak na prawdę brakło mi siły na milimetr przed metą... po prostu ODPUŚCIŁAM!!!

A teraz tęsknię ogromnie, tak strasznie, kładąc sie spać za każdym razem mam nadzieję, że mi się KRZYŚ PRZYŚNI...NIESTETY NIE...czuję się porzucona przez Niego..... tak bym chciała, żeby go poczuć, zobaczyć, przytulić sie do Niego, chocwystarczyłoby mi to we śnie..... tak strasznie mi smutno i źle!!!!!!! ZWŁASZCZA DZISIAJ

Ja też bardzo chciałam żeby mi się mama przyśniła. I długo, długo nic....
Aż w końcu pojawiła się we śnie.
Przyszłam do domu rodziców i przywitała mnie Mamusia:))))), ale taka z przed choroby, szczupła, elegancka i bardzo uśmiechnięta. Wiedziałam, że mi się śni więc zaczęłam się szczypać i się nie obudziłam. Podeszłyśmy do siebie i bardzo mocno przytuliłyśmy się do siebie. Byłam wtedy bardzo szczęśliwa:)))))))) Potem usiadłyśmy w fotelu i zaczęłyśmy gadać.
I Tobie Aniu życzę też takiego cudownego snu!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Może dzisiaj?

I LUX!!!
bo sny po utracie potrafią zdezorganizowac doczesnosc,
wprowadzają w błąd i opóźniają gojenie rozerwanego serca

satelita napisał:

JA kręce, ale odpał////

Podoba się....
Tak sobie wymyśliłam.

samograj napisał:

http://img443.imageshack.us/img443/9068 … nkahe7.jpg

Aniu, świetna Walentynka.