DziÂś KRZYÂŚ, gdyby ÂżyÂł, obchodziÂłby swoje 50 urodziny!!!




A ja, zapracowana, nawet nie mam czasu iœÌ na cmentarz (bo zanim wrócê z pracy to go zamkn¹)
Nie mogê te¿ uczestniczyÌ we Mszy Œw., za Niego, bo jest o 18.00 a ja nie zd¹¿ê wróciÌ.... a szef ju¿ mnie nie zwolni,
bo ostatnio udaÂło mi siĂŞ zwolniĂŚ na DrogĂŞ KrzyÂżowÂą za zmarÂłych.....
NienawidzĂŞ tej roboty
Nie odnalazÂłam siĂŞ w tego rodzaju pracy: jest jedynie stres i frustracja i brak kontaktu z dzieĂŚmi......
Ja nie mam kiedy z GosiÂą porozmawiaĂŚ, poprzytulaĂŚ jÂą.
Dom jest brudny, zapuszczony..... KANAÂŁ....JEDEN WIELKI KANAÂŁ


I NIE ZROBIÊ MU JAKIEJ¦ CUDNEJ KARTECZKI, NIE NAPISZÊ WIERSZYKA Z ¯YCZENIAMI

DziÂś  ÂśniÂł mi siĂŞ Krzysiek.

Kadr jak z filmu przygodowego: du¿o zamieszania, du¿o ró¿nych zajêÌ, krz¹tania ca³ej rodziny, a w tym Krzysiek pe³en werwy, d³ugie w³osy i lekko zaznaczony/widoczny œlad na g³owie, na ktory zwróci³am uwagê, myœl¹c: "Jak ³adnie siê zagoi³o", ale..... nagle zmiana kadru: le¿ê przytulona do Krzyœka, g³owa na jego piersi, on obejmuje mnie ramieniem..... œmieje siê g³oœno, ma zawadiacki "kurwik" w oczach.... Podnoszê g³owê i.... nagle... widzê obrzydliw¹ s¹cz¹c¹ siê bliznê, spalon¹ na czerwono skórê po radioterapii.... patrzê na twarz i widzê......... martwe usta (jak zaraz po œmieci), ale nadal ¿ywe i radosne oczy... W pewnym momencie te martwe usta mówi¹:"Nadesz³a pora na UMIERANIE!!!"
I podnosi gÂłowĂŞ z poduszki, caÂła gÂłowa jest mokra, spocona.
Ja pytam:"ÂŹle siĂŞ czujesz?". Krzysiek odpowiada:"TAK."

W tym momencie siĂŞ budzĂŞ peÂłna lĂŞku!!!!
Nie mogĂŞ sobie poradziĂŚ z jakimÂś irracjonalnym strachem.... moÂże lĂŞkiem przed mojÂą ÂśmierciÂą??? Powala mnie tĂŞsknota.....zaczynam chyba okres ÂżaÂłoby na serio.... dotarÂło do mnie dziÂś, Âże KRZYSIEK ODSZEDÂŁ NA AMEN...... juÂż tu nie wrĂłci.

p.s.
DziÂś byÂłam w naszym Lewiatanie i...... uÂświadomiÂłam sobie, kiedy doszÂłam do mroÂżnek, Âże ja nie byÂłam w tym sklepie od ostatniego pobytu KrzyÂśka w szpitalu..... tam kupowÂłam mroÂżone warzywa (zupa warzywna dziewiĂŞcioskÂładnikowa), ktĂłre wraz z roÂślinami strÂączkowymi i algami, gotowaÂłam w postaci gĂŞstej poÂżywnej zupy. Czy ja celowo omijaÂłam ten sklep???
Strasznie mi siĂŞ gÂłupio/przykro zrobiÂło przy tych mroÂżonkach ;(

SÂłowa te skierowujĂŞ zarĂłwno do najmÂłodszej „samograjki” (nie wiem jak ma na imiĂŞ) jak i do Karoliny oraz do trĂłjki osieroconych dzisiaj o 5:10  dzieci mego przyjaciela Genka W. zmarÂłego na raka.
Z Wami pogr¹¿onymi w ÂżaÂłobie i z waszymi tatusiami to jest tak,  jak z tÂą latoroÂślÂą z dzisiaj czytanej  ewangelii (J 15, 1-8):

Ja jestem prawdziwym krzewem winnym, a Ojciec mĂłj jest tym, ktĂłry go uprawia. KaÂżdÂą latoroÂśl, ktĂłra we Mnie nie przynosi owocu odcina, a kaÂżdÂą , ktĂłra przynosi owoc oczyszcza, aby przynosiÂła owoc obfitszy. Wy juÂż jesteÂście czyÂści dziĂŞki sÂłowu, ktĂłre wypowiedziaÂłem do was. Wytrwajcie we mnie, a ja bĂŞdĂŞ trwaÂł w was. Podobnie jak latoroÂśl nie moÂże przynosiĂŚ owocu sama z siebie – jeÂśli nie trwa w winnym krzewie – tak samo i wy, jeÂżeli we Mnie trwaĂŚ nie bĂŞdziecie. Ja jestem krzewem winnym, wy – latoroÂślami. Kto trwa we mnie,  a ja w nim ten przynosi owoc obfity, poniewaÂż beze Mnie nic nie moÂżecie uczyniĂŚ. Ten kto we Mnie nie trwa, zostanie wyrzucony jak winna latoroÂśl i uschnie. I zbiera siĂŞ jÂą , i wrzuca do ognia, i pÂłonie. JeÂżeli we Mnie trwaĂŚ bĂŞdziecie , a sÂłowa moje w  was, poproÂście, o cokolwiek chcecie , a to wam siĂŞ speÂłni. Ojciec mĂłj przez to dozna chwaÂły, Âże owoc obfity przyniesiecie i staniecie siĂŞ moimi uczniami.

Wasi tatusiowie sÂą jak te latoroÂśle wroÂśniĂŞte w Chrystusowy krzew winny.   BĂłg je juÂż oczyÂściÂł i Wasi ojcowie juÂż  przynieÂśli i przynosiĂŚ jeszcze bĂŞdÂą owoce obfite. Dali Wam  Âżycie, ktĂłre tak naprawdĂŞ od Boga pochodzi. Nie zostali przez Boga odciĂŞci, wyrzuceni i nie uschli. Nie zostali wrzuceni do ognia piekielnego. Ojcowie Wasi trwali do koĂąca w Bogu, a sÂłowa BoÂże w nich  trwaÂły,  a to, o co prosili Boga w swych najskrytszych modlitwach siĂŞ speÂłni. Tak zapewniÂł nas sam BĂłg, Jezus Chrystus.

    ByÂła zima, winoroÂśl straciÂła wszystkie liÂście. UbiegÂłoroczna zielona jak latoroÂśl jakby obumarÂła. NastaÂła wiosna zmartwychwstania, na starej latoroÂśli pojawiÂły siĂŞ najpierw pÂąki, ktĂłre zamieniÂły siĂŞ po czasie w zielone kruche jeszcze pĂŞdy, a na nich zawiÂązujÂą siĂŞ nowe owoce.  To Wy kochani jesteÂście tymi owocami. Trzymajcie siĂŞ ubiegÂłorocznych latoroÂśli, nie dajcie siĂŞ oderwaĂŚ od BoÂżego krzewu winnego. 

Jerzy

Ostatnio edytowany przez IRENA-EWA (2009-05-13 10:13:00)

samograj napisał:

W³aœnie mija rok, kiedy Krzysiek dosta³ ataku padaczki...mniej wiêcej o tej porze odzyskiwa³ przytomnoœÌ...rozejrza³ siê po izbie przyjêÌ i zapyta³: "Gdzie ja jestem" i potem, zerkaj¹c na krop³ówkê, swoim zwyczajem dowcipkowa³: " A co to za lemoniadka tu kapie???"
PrzeÂżyliÂśmy wtedy ciĂŞÂżkÂą noc...ale jeszcze nic nie zapowidaÂło dramatu, ktĂłry staÂł siĂŞ naszym udziaÂłem i...trwa nadal

DziÂś znowu 15 sierpnia ;(


"- A jeœli pewnego dnia bêdê musia³ odejœÌ? - spyta³ Krzyœ, œciskaj¹c Misiow¹ ³apkê.
- Co wtedy?
- Nic wielkiego - zapewniÂł go Puchatek.
- PosiedzĂŞ tu sobie i na Ciebie poczekam. Kiedy siĂŞ kogoÂś kocha, to ten drugi ktoÂś nigdy nie znika"

to jest takie piekne: jesli sie kogos naprawde kocha to ten ktos nigdy nie znika....
to prawda....
a ja caly czas pod opieka psychiatry

Widzisz Anka, to jest dokladnie tak jak Ty piszesz.....
w skrĂłcie: wydawaloby sie ze czas leczy rany, gĂłwno prawda, u mnie jest coraz gorzej, dlatego poszlam do psychiatry
zaniedbalam dom, przestalam sprzatac, gotowac, mobolizuje sie od przypadku do przypadku ale ogolnie nie spie w nocy choc czasami mi sie to udaje a w dzien jestem nie do zycia, myslalam ze jak wyjade na 2 tyg. zmienie srodowisko, otoczenie to cos bedzie lepiej, nie jest lepiej. Wyobrazilam sobie na tej plazy mojego Tate, przeciez nalezalo mu sie, tak ciezko pracowal przez cale zycie, i wszystko leglo w gruzach, ten caly moj spokoj
Ania, nie bardzo potrafie sobie dac rade, zastanwiam co ja moglam jeszcze zrobic, dlaczego Pan Bog zdecydowal tak ze dal mojemu Tacie chorobe, cholernie tesknie za Ojcem, za tym jego opierdzialeniem mnie, i rozmoawami o polityce, gotowaniu czy po prostu o dupie maryni. Nic nie jest juz takie same, a ni ja ani mama, ani moj dom.

Wczoraj pozyczylam od mojego wuja zdjecia rodzinne dziadka mojego i babki - rodzicĂłw mamy, w czasie wojny zmarly moim dziadkom 2 corki, dziadek przez cale swoje zycie chcial przeniesc corki do jednego grobu, nie udalo mu sie to, babcia moja pochowana jest nie z dziadkiem, jesienia bedzie eksumacja wszystkich i przeniesienie trumien do jednego grobu, postanowialm zrobic dziadkom nowy pomnik, ja wnuczka, sama.......
wczoraj na tych zdjeciach zobaczylam mojego dziadka na placu w moim i dziadka zakladzie pracy pod moim oknami pokoju sluzbowego (dziadek byl listonoszem i ja rowniez na poczcie pracuje), poplaklam sie, wiem teraz ze dobrze robimy, to byl jakis znak. Zobaczylam wczoraj po raz pierwszy super przystojengo faceta w czasach mlodosci, nawet o tym nie wiedzialam....

przepraszam, ale strasznie chaotycznie pisze

Polecam ostatni wywiad pani Kindziuk z ks. Malackim. O przemijaniu, cierpieniu, szczĂŞÂściu i czasie.
Ca³oœÌ na: http://www.archidiecezja.warszawa.pl/archiwum/?a=4468

Do mnie najbardziej dotar³y i otrzeŸwi³y z odrêtwienia, w jakim trwa³am od œmierci Taty, s³owa o tym, ¿e czas jest wielkim darem. My jeszcze ten czas mamy, choÌ nie wiemy, jak du¿o. I drugie zdanie o tym, ¿e na ziemi jedynie mi³oœÌ nie przemija.

- Jak zgodziÌ siê na przemijanie, na œwiadomoœÌ, ¿e - jak mówi Kohelet - "to, co by³o jest tym, co bêdzie, a to, co siê sta³o, jest tym, co znowu siê stanie"? Co to znaczy "przemijaÌ" po chrzeœcijaùsku?

- Najpierw trzeba sobie uœwiadomiÌ, ¿e czas jest wielkim darem. I ¿e nie wolno czasu marnowaÌ. Trzeba go wykorzystaÌ zgodnie z wol¹ Bo¿¹. I wtedy cz³owiek nie musi siê baÌ przemijania. Pomaga w tym modlitwa. Gdy siê modlê, wiem, ¿e w³asnymi si³ami nie pozbêdê siê lêku przed œmierci¹ i przemijaniem, ale ¿e Bóg daje moc i si³ê, bym siê nie ba³.
Pomaga te¿ na pewno œwiadomoœÌ, ¿e moje ¿ycie, takie jakie jest, ma wielk¹ wartoœÌ w oczach Boga. Tymczasem bardzo czêsto ludzie pragn¹ czyniÌ to, czego nie czyni¹. Ci¹gle chc¹ idealizowaÌ rzeczywistoœÌ, marz¹ o czymœ, co nie istnieje i nigdy nie istnia³o i chc¹ byÌ kimœ innym. I to ich wewnêtrznie rozbija. Wa¿ne, by cz³owiek cieszy³ siê z tego, kim jest i jaki jest. I by za to dziêkowa³. Akceptacja siebie i zdarzeù, jakie nas spotykaj¹, przynosi pokój i pomaga w akceptacji przemijania.

- Czy szczĂŞÂście oznacza brak cierpienia?

- Niekoniecznie. MoÂżna dÂźwigaĂŚ krzyÂż, potwornie cierpieĂŚ i byĂŚ szczĂŞÂśliwym. Bo szczĂŞÂście nie polega na tym, Âże w moim Âżyciu nie ma problemĂłw, Âłez, trudnoÂści. Tylko na tym, Âże ja to wszystko staram siĂŞ ofiarowaĂŚ jako dar. Bez modlitwy jest to niemoÂżliwe. Potocznie rozumiane szczĂŞÂście - Âże mi siĂŞ coÂś udaÂło, zdaÂłem egzamin, itd. - przemija. A w chrzeÂścijaĂąstwie chodzi o taki rodzaj szczĂŞÂścia, ktĂłry jest trwaÂły. O stan, ktĂłry nie mija, bez wzglĂŞdu na to, co siĂŞ w moim Âżyciu dokonuje.
Tu, na ziemi, jedyne, co nie przemija - to mi³oœÌ, któr¹ w³o¿yliœmy wykonuj¹c swoje ¿yciowe zadania. To ona jest najwa¿niejsza.

Min¹³ prawie rok... a ja nie odpowiedzia³am....
Niebawem bĂŞdzie 4 rocznica Âśmierci KrzyÂśka, juÂż tuÂż, tuÂż Jego imieniny  (25 lipca) i... nie jest wcale lepiej...
Ci¹gle mi Go brakuje, bo tylko ON mnie potrafi³ kochaÌ, tak szczerze, bez wymagaù, bez stawiania wygórowanych ¿¹daù w zamian....
Po prostu kochaÂł i.... kiedy bywaÂło, Âże pojawiaÂły siĂŞ konflikty zawsze pierwszy wyciÂągaÂł rĂŞkĂŞ na zgodĂŞ, nie baczÂąc na to czy On miaÂł racjĂŞ czy byÂła po mojej stronie.... Nigdy siĂŞ ze mnÂą nie przegadywaÂł.
Umia³ przeprosiæ, bo wa¿niejsza dla Niego by³a harmonia i spokój ni¿ udowadnianie, za wszelk± cenê, ¿e ON MIA£ RACJÊ....
BY£ EMPATYCZNY - nie skupia³ siê na tym co zrobi³, jak zrobi³, tylko ws³uchiwa³ siê we mnie, w moje potrzeby, w moje odczucia.... TO BY£O NAJWA¯NIEJSZE - co ja w danym momencie mog³am poczuÌ, jak mog³o mi byÌ przykro z powodu Jego np. szorstkoœci i nutki cynizmu (ka¿demu siê mo¿e wypsn¹Ì).

PO PROSTU ROZUMIA£ DELIKATNO¦Æ MOJEJ PSYCHIKI.
BYÂŁ ODDANY.
Przez ca³e nasze ma³¿eùstwo to ja ci¹gle niedomaga³am.
Kiedy uratowano mi Âżycie z powodu rozlanego zapalenia otrzewnej, kiedy dostaÂłam wstrzÂąsu, ktĂłry potem na dÂługo wytrÂąciÂł mnie z rĂłwnowagi psychicznej byÂł przy mnie przeszÂło miesiÂąc NON STOP.
DostaÂłam na oddziale silne Âśrodki uspokajajÂące, ale.... fiolka nie zostaÂła nigdy ruszona, bo Krzysiek mnie tuliÂł, drapaÂł po plecach godzinami i redukowaÂł mĂłj lĂŞk..... to byÂło najlepsze lekarstwo....
Szybko potem stanĂŞÂłam na nogi i znowu mĂłgÂł siĂŞ cieszyĂŚ uÂśmiechniĂŞtÂą, tryskajÂącÂą optymizmem AnkÂą, takÂą, ktĂłra mu imponowaÂła i byÂła Jego silÂą napĂŞdowÂą.
NIE MIAÂŁ SUKCESÓW POZA ÂŻYCIEM PRYWATNYM, NIE DOSTAÂŁ MEDALI, ANI ODZNACZEÑ, NIE DZIAÂŁAÂŁ SPOÂŁECZNIE ( w sensie dosÂłownym, na papierze), ale byÂł dobrym czÂłowiekiem, otwartym na potrzeby innych - parz nekrolog w W.A. UMK http://www.nadzieja-glejak.pun.pl/viewt … 1093#p1093
A jaki byÂł cierpliwy z stosunku do dzieci!!!!
TO BYÂŁ WYJÂĄTKOWY OJCIEC!!!
TO BYÂŁ WYJÂĄTKOWY CZÂŁOWIEK....
Pewnie by³ taki, bo.... trafi³ na WYJ¡TKOW¡ ¯ONÊ )))

Pozdrowienia dla wszystkich userĂłw .
IRENA -EWA ma na powrĂłt tytuÂł uÂżytkownika (coÂś przeczytaÂłam o raportowaniu). A moÂże przejmiesz rolĂŞ Gospodarza, tak.... zaraz nadam Ci uprawnienia ))))))?

Polecam siĂŞ modlitwie - za moje dalsze losy..... za znalezienie SPOKOJNEJ PRZYSTANI i KogoÂś, kto bĂŞdzie cierpliwy, wyrozumiaÂły, empatyczny, oddany.... Ja odpÂłacĂŞ mu z nawiÂązkÂą. KOCHAM, ale chyba znowu nieodpowiedniÂą osobĂŞ.
ChciaÂłabym, abyÂśmy siĂŞ "zrymowali" w koĂącu i uwieĂączyli nasz zwiÂązek ÂŚlubem KoÂścielnym, bo chyba tylko wtedy, wspó³ma³¿onkowie sÂą w stanie dziaÂłaĂŚ  z rozmachem, nie raniÂąc siebie.... Tylko opieka NAJWYÂŻSZEGO i dziaÂłanie Sakramentu wznosi nas ponad wyÂżyny naszego Ego.
Hmmmm.... moja naiwno¶æ przekracza wszelkie granice, moja wiara te¿.... moja Mi³o¶æ jest pe³na nadziei (choæ to Matka g³upich)... ale jest.... Fajnie umieæ kochaæ, choæ w "tym przypadaku" jest to cholernie trudne. Niszczy mnie - zatem PROSZÊ O MODLITWÊ ---- ZA NAS - mnie i Marka Tylko to mo¿e przynie¶æ jakie¶ owoce!!!! DOBRE OWOCE!

Kochana Aniu!
Wybacz, Âże oÂśmielam siĂŞ tak napisaĂŚ, ale wzruszyÂłem siĂŞ do Âłez, tym co napisaÂłaÂś powyÂżej. Zbanowany dzieĂą wczeÂśniej na wÂłasnym blogu przez swoich (przez wÂłamanie i zÂłamanie hasÂła, ktĂłre tylko Ty znaÂłaÂś) tym bardziej doceniam tytuÂł "gospodarza forum".  Nie wiem z czym to siĂŞ wi¹¿e (moÂże gdzieÂś znajdĂŞ jak¹œ instrukcjĂŞ), ale postaram siĂŞ z sercem przyjmowaĂŚ kaÂżdego, kto zawita na KoniczynkĂŞ. PowitaĂŚ, pocieszyĂŚ ugoÂściĂŚ, pomĂłc tak jak umiem, a jak zajdzie potrzeba i godnie poÂżegnaĂŚ. 
CieszÂą nas Twoje sÂłowa dotyczÂące KrzyÂśka i Waszych Ăłwczesnych relacji. PotwierdzajÂą to, co moÂżna wyczytaĂŚ z Twoich wczeÂśniejszych, na Âżywo pisanych relacji.
ÂŻycie pÂłynie do przodu i trzeba siĂŞ z nim zmagaĂŚ na co dzieĂą. Doskonale rozumiejÂą to nasi starzy Koniczynkowi znajomi, zaglÂądajÂący tu od czasu do czasu: Aza , Dorotea, Patka i Wawik. (ktĂłrych serdecznie pozdrawiamy).  Oni  podobnie jak Ty wiedzÂą  jak trudno pisaĂŚ o Tych ,ktĂłrzy odeszli. Pozostaje nam modlitwa. Nie piszĂŞ tylko modlitwa. Bo najwaÂżniejsza jest wiara.
Baner Koniczynkowy ze sÂłowami bÂłogosÂławionego Jana PawÂła II mĂłwi o nadziei i miÂłoÂści. Podobne jest to Twoje forum peÂłne nadziei i miÂłoÂści. Dzisiaj wszystkim nam potrzeba jeszcze g³êbokiej wiary.  Ale wiara to Âłaska. I o tĂŞ ÂłaskĂŞ wiary, ktĂłrej nigdy nie jest za duÂżo, dla nas wszystkich warto siĂŞ kaÂżdego dnia modliĂŚ. Chyba bĂŞdĂŞ wyrazicielem pozostaÂłych userĂłw, jeÂśli napiszĂŞ, Âże szczegĂłlnie ucieszyÂło nas Twoje zakoĂączenie postu.   
cytujĂŞ"

"ChciaÂłabym, abyÂśmy siĂŞ "zrymowali" w koĂącu i uwieĂączyli nasz zwiÂązek ÂŚlubem KoÂścielnym, bo chyba tylko wtedy, wspó³ma³¿onkowie sÂą w stanie dziaÂłaĂŚ  z rozmachem, nie raniÂąc siebie.... Tylko opieka NAJWYÂŻSZEGO i dziaÂłanie Sakramentu wznosi nas ponad wyÂżyny naszego Ego.
Hmmmm.... moja naiwno¶æ przekracza wszelkie granice, moja wiara te¿.... moja Mi³o¶æ jest pe³na nadziei (choæ to Matka g³upich)... ale jest.... Fajnie umieæ kochaæ, choæ w "tym przypadku" jest to cholernie trudne. Niszczy mnie - zatem PROSZÊ O MODLITWÊ ---- ZA NAS - mnie i Marka. Tylko to mo¿e przynie¶æ jakie¶ owoce!!!! DOBRE OWOCE! "

DzwoniĂŞ Pojednaniem na ró¿nych pogrzebach (ostatnio Stuligrosza), ale bĂŞdĂŞ miaÂł niezwyk³¹ przyjemnoœÌ zadzwoniĂŚ na wiwat na Twoim ÂŚlubie KoÂścielnym.  Rozumiem, Âże Trudno Ci tu zaglÂądaĂŚ, ale  i Krzysiek przyklaÂśnie takiej Twojej dalszej drodze Âżyciowej. 

Irena Ewa i Jerzy ZygarÂłowscy

To juÂż 5 lat ...
Dzisiejsza Komunia ÂŚwiĂŞta byÂła za Ciebie Aniu i za Âśp KrzyÂśka.
Niech Ci BĂłg bÂłogosÂławi.
Jerzy z EwÂą.